Tak uczestnicy wyprawy opisują swoje przygotowania.

Jesteśmy ludźmi, którzy pragną realizować podobne pasje i marzenia. Dla każdego z nas są one nierozerwalnie związane z różnymi formami obcowania z górami. Góry stanowią dla nas bowiem możliwość zweryfikowania własnych umiejętności i możliwości naszego organizmu. Ich zdobywanie, czy to w formie łatwego trekkingu, czy też trudnej technicznie wspinaczki, jest źródłem niezwykle bogatych doświadczeń. Daje wszak możliwość obcowania z naturą, niejednokrotnie niezwykle surową, poznawania nowych ludzi, ich kultury oraz miejsc, w których żyją. Góry zresztą dla nas to coś więcej niż tylko trudy wspinaczki. To przede wszystkim możliwość bliższego poznania zarówno nas samych, jak i osób, z którymi przychodzi nam dzielić losy konkretnej wyprawy. W czasie jej trwania niezwykle wyraźnie uwidaczniają się prawdziwe ludzkie postawy i cechy charakteru. Wyprawa jest przy tym na co dzień ciężką pracą, której wspólne wykonywanie pozwala łatwiej przezwyciężać napotkane trudności, gdzie nagrodą jest niejednokrotnie niekoniecznie zdobycie szczytu, lecz przezwyciężenie własnych słabości czy też przebyte zmagania oraz związane z nimi emocje. Ażeby je poznać i doświadczyć, bez wątpienia nie wystarczy dobra książka o tematyce górskiej. Stąd też nasza wspólna decyzja o kolejnej wyprawie. Z pewnością w trakcie jej trwania również towarzyszyć nam będą wskazane przeżycia i emocje. Jesteśmy jednak ludźmi, którzy posiadają już pewne doświadczenie górskie. Stąd obrany przez nas cel, czyli szczyt Aconcagua (6962 m n.p.m.) w Andach Południowych, jakkolwiek stanowi dla nas istotne wyzwanie, to wierzymy, iż znajduje się w zasięgu naszych możliwości i umiejętności.
Bez wątpienia każdy z nas ma swoje własne powody, które skłoniły go do uczestnictwa w wyprawie. Wydaje się, że dla każdego z nas jednym z czynników decydujących o wyborze celu był przedrostek „naj”, który wielokrotnie charakteryzuje „nasz” szczyt - jako najwyższy szczyt Ameryki Południowej, najwyższy szczyt obu Ameryk, najwyższy szczyt półkuli zachodniej, najwyższy szczyt półkuli południowej oraz drugi co do wysokości szczyt Korony Ziemi, czyli najwyższych szczytów wszystkich kontynentów. Może to być jednak również chęć sprawdzenia organizmu na wysokości prawie 7000 m n.p.m. przy szczególnie niekorzystnych warunkach atmosferycznych czy też trening przed realizacją innych górskich wyzwań. Wszyscy traktujemy jednak wyprawę jako szansę  do zdobycia kolejnych wysokogórskich doświadczeń. Chcemy przy tym nadać naszemu przedsięwzięciu wymiar sportowy, bowiem za główny cel wyprawy obraliśmy wejście na szczyt przez trudny technicznie Lodowiec Polaków i poprowadzenie słynnej Drogi Polaków wschodnią ścianą Aconcagua. Oczywiście jego realizacja zależna będzie nie tylko od predyspozycji naszego organizmu, lecz także od szczęśliwego zbiegu szeregu innych czynników związanych głównie z warunkami atmosferycznymi i znaczną już wysokością.
Wsparcie Sponsora Głównego Wyprawy - Toruńskich Zakładów Materiałów Opatrunkowych S.A. w Toruniu, oraz osób nam bliskich, zarówno w staraniach o organizację wyprawy, jak i zapewne w trakcie trudnych momentów związanych z jej przebiegiem, pozwala nam jednak myśleć z nadzieją, że cel główny - szczyt Aconcagua - ma szansę zostać przez nas osiągnięty.

Uczestnicy wyprawy:

Tomasz Brylew – członek Klubu Wysokogórskiego w Bydgoszczy, aktywnie wspina się od 2005 r. Pierwsze doświadczenia w walce z grawitacją zaczął zdobywać w skałach Jury Krakowsko-Częstochowskiej i Sokolikach, by w krótkim czasie przenieść się również w skały południowej Hiszpanii oraz Frankenjury w Niemczech. Wspina się zarówno latem jak i zimą, najczęściej w Tatrach. W 2009 r. rozpoczął przygodę w górami typu alpejskiego, czego efektem było wejście w sierpniu na Mount Blanc (4 807).

Michał Leciak – członek Klubu Wysokogórskiego w Toruniu. Wspina się od 1999 r. równie chętnie w rejonach górskich (Tatry, Alpy), co skałkowych. Miłość do gór i wspinaczki stara się łączyć z realizowaną od wielu lat pasją podróżowania, czego efektem są liczne zagraniczne wyjazdy wspinaczkowe.

Jacek Ostrowski – członek Klubu Wysokogórskiego w Bydgoszczy od 1983 r., instruktor wspinaczki sportowej od 2003. Wspina się latem i zimą w różnych górach świata (Tatry, Ałtaj, Dolomity, Alpy, Tienszan, Kaukaz). Wszedł na 19 szczytów powyżej 4 000 m npm w tym Mount Blanc (4 807) i Elbrus (5 642).

Więcej informacji o wyprawie Kanion Polish Expedition Aconcagua 2010 dostępnych jest tutaj.